Satis est ad hoc responsum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eiusdem modi? Sed residamus, inquit, si placet. Duo Reges: constructio interrete. Sedulo, inquam, faciam. Odium autem et invidiam facile vitabis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quare ad ea primum, si videtur; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Itaque ab his ordiamur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Deinde dolorem quem maximum?

Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nihil illinc huc pervenit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Utram tandem linguam nescio? Nemo igitur esse beatus potest.

• Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
• Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
• Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
• Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

At multis se probavit. Eaedem res maneant alio modo. Iam enim adesse poterit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Peccata paria.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Explanetur igitur.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Quare attende, quaeso.

Primum divisit ineleganter;

Magna laus.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Tubulo putas dicere?

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

1. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
2. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
3. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
4. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quae cum essent dicta, discessimus. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?